her gun olumsuz fikirleriyle beynimi yoran kisilere rastliyorum. o vakit buharlasip gitmeyi diliyorum.gorup duyup aninda unutmayi istiyorum. zamaninda hatirlayip unutmak istediklerim de kus olup ucsunlar diye bekliyorum.bekliyorum zaman geciyor unutuyorum ne istiyorum.icinde bulundugum hal yeterince beni usandiriyor ve haliyle hic olmayacak hayallere duslere kapiliyorum. uyandigimda bunlari hatirlamiyorum icim burkuluyor. hatirlamak icin can atip tekrar uykuya dalmayi bekliyorum beceremiyorum zira. canim sıkılıyor zamansa cok cabuk geciyor o vakit.
arsivden film secerken de zaman geciyor. saat 11:45pm o vakit animsiyorum her bir seyi...tebessum ediyorum yanaklarimda hissettigim yaslari silmiyorum. o gunu hatirliyorum. aniden bastiran yagmurla yaslarimin birbirine karistigi gunu. ne hizla gittigimi hatirlamiyorum ama aglamamak icin kendimi tutuyorum ve gozlerimi dolduran yaslarla onumu gormeden surdugumu hatırlıyorum.sakinlesmeyi diliyorum tum o gergin dakikalar bagrismalar aklima geldikce delirir gibi oluyorum. delirir gibi olmak. otobanda sarpasariyorum. düğüm oluyor damarlarim. frenin yerini unutuyorum. cumlelerim 3 kelimeyi gecmiyor. beklentilerim beni hayal kirikligina ugratir hep. istediklerim gerceklesmez. o yuzden ben pek istemem beklemem sormam konusmam...
sadece baskalarinin yaptiginin aksine bu sefer ben kendi sabrimi olcuyorum. butun olumsuzluklari yukluyorum beynime. kaldiramayacak gibi oluyor evet ama umursamiyorum. baktim ki patlayacak gibi adeta sabir dileniyor o vakit salliyorum kafami sanki butun o yukledigim agirliklar dokulup kirilacakmis yok olacakmis gibi iyice salliyorum basim agriyor sonra hafifliyor. tebessum ediyorum kaslarim catik bi turlu duzelmiyor neydi sorun diyorum neydi de bu kadar kurcaladim aradim bulamadim dert etmiyorum. su an bile dert etmiyorum aklima da gelmiyor ya cok seviniyorum. gozlerimi kapatiyorum duymaya calisiyorum. yoklar evet kimse yok ama duyuyorum. yan komsumun karisinin sesleri geliyor sensakrak sesleriyle cilve yaptigini anliyorum guluyorum ben de. biraz da utanip mutfaga geciyorum suyu kaynatiyorum sert bi kahve ayiltir biraz beni diye dusluyorum. su kayniyor hayat da oyle kayniyor iste.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder