zaman geciyor pek âlâ...hic farketmiyoruz ama aramizdan gidenler de oluyor.farkindaliklarimi dile getirmemden ne haz aliyorum diye soranlar da vardir tabi.
cevaplarim var ifade etmeye gerek gormedigim.
okuyamadigim mektuplarim var hic iletemeyecegim kisilere.
bekledigim kisiler de var.
boyle yersiz fikirlerim ucan duslerim var.
bahsedemedigim bitmesini istemedigim duslerim...
bahsedersem yok olur, mutsuzlugum baki kalir diye korkularim var.
insan unutuyor da bazen. bazen ise kendini mutlu hissediyor unutabildigi icin. oysaki; tum yeni sorunlara kapisini aralamis olmanin farkina, o anda varamiyor.
Rabbim farketmemizi saglasin diye dualarim var uzaktaki; ismini bilmedigim, tanimadigim kisilere.
sorunlarinda bogulmaya hep mahkumlarmis gibi yasayan insanlar var. halbuki; insan kendine zaman ayirabilmeli, biraz olsun etrafindakileri dusundugu kadar kendini de dusunebilmeli. benimse simdilerde dag bayir olsun gidesim var.yapabiliyorsaniz siz yapin. biraz cevrenize kulak verin, gozlerinizi kapatin benim yerime de ve gozardi ettiklerinizi dusleyin. takdir edersiniz ki biz hep bakiyoruz ama gormuyoruz.
'ah bu ne kendini bilmezlik ayol!?' gibi serzenisleriniz varolabilir fakat ben yasiyorsam ve varlik sebebimin bilincindeysem vazifem sudur ki bahsetmeliyim. onemseyiniz ya da onemsemeyiniz. veyahut soyle de olabilir bildiklerinizi aktariyor olup haddimi asiyor gibi de gorunebilirim pencerenizden. affiniza siginirim. bilmek var bir de bilmek var. gormek var bir de gormek var.
huzur dolsun ruhunuz insallah biiznillah...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder