evet cooooooooook uzun zaman oldu haliyle coooooooooook seyler oldu ...
tarih: 24 haz 2011 saat 23:?? sulari...
yer: osmancik/corum
(aklimdayken uyarayim kirklareli halk pazarı insanlariyla berbat bi yer aman dikkat edin oralardaysaniz ? -)
...birkac taklayla kurtarmistik arabadan cikmayi basardigimizda katlanilmaz agrilarin uzun sureli olacagini kestiremedik tabi... adeta ikinci yasam tabiri beynimize tam anlamiyla islemisti sonraki gun hastanede ziyaretimize gelen insanlarla birlikte...
coooook klise seyler yazacagim belli ki ama umrum degil ne yasadiysam kelimelere dokecegim... hala etkisi uzerimde cunku...
yasadigim travmatik bir olaymiydi farkedemiyorum fakat eski ben olmadigim asikar aynada gordugum gozlerimde...
kalici hic bi sıkıntım yok alimallah sadece kafamda donen bi ton benzer sahneler var.. bayilip uyandigimda gozumde isildayan seyin 'yes i see the angels now in da car called white angel !' diye dusundugum fakat sonra farkettigimiz seyin arabanin otomatik yanan lambalari olduguydu :) bayilmadan onceki edebildigim son dua ise : 'Ya Rabbi canimi simdi alma'ydi. cok sukur ki duam kabul oldu... (bazen neden olmedim diye sorguladigim oldu tabi) cok kullandigim cumlelerden: zaman geciyor dostlar :) yine ayni cumleyi kuruyorum bagislayin ama gercekten cok cabuk geciyor. bakiyorum da nerdeyse 6ay gecti ve ben cooooook cekilmez bi insan oldum :)... yataga bagli hasta donemime deginecegim izninizle. titizligimin dibine vurdum ve yanimda buyuk vakarli kimselerin sabrini pek ala zorladim bu donemde (ozellikle kuzenim zuye bol selam :( ). suan dusununce yahu yeniden bi sans taninmis bana ve ben ne lanet bi insan oluvermisim diyorum. ama o donem gercekten zor gecti benim icin. ama inandigim tek sey vardi bel bagladigim, bu da gececek ne de olsaydi.dengesizligim hat safhadaydi. kirip gecirdigim seyleri onarmak icin ugrasiyordum.. iki ay boyunca sadece tavani seyrettim. hala yeni tavanlar duygulandirir beni.. boynumda ve belimdeki kiriklar yuzunden kimildamam imkansiz bi hal aliyordu... ama elimden dusurmedigim aynamla ziyaretime gelen kisilerle goz kontagini hic kaybetmedim :). ablamin surprizini minnacik yigenimin şceri girer girmez 'ayşegüleeeeeeeeeeeee' diye civildamasiyla anladim buyuk bi mutluluktu benim icin. kendime geldim adeta ihtiyacim olan o minnacik sesmis megerse :) ev curcunaydi fakat o minnak yanima yaklasamiyordu korkudan. uzerimde tepinemiyordu sacimi cekemiyordu (tahmin edemezdim o halimi bile ozleyecegimi) o lanet boyunlugumu gorunce ocuymusum gibi bi adim geriden seyrediyordu. ben de sirf korkmasin daha yakina gelsin diye boyunlugumu cikariyordum. ablami ilk gordugumde agladiginda ben teselli ediyordum iyiyim haha cook iyiyim ucuz atlattim baksana biseyim yok diyordum. o yatakta ben bi cok kimseyi teselli ediyordum o kadar yasam doluydum bi taraftan. ah alt tarafi uc bes kirik degil olay. o zaman anladim ben baskalarinin deyimiyle cok guclu bi insan degil cok guclu bi karaktere sahipmisim. bi cok kimsenin kaprisini cektim o yataktayken. yahu yalvariyordum biri beni yikasin diye. kesinlikle pis hissetmiyordum degildim de. sadece ozlemim 'bol su'ydu. neticede akan suya gozyaslarim karisiyordu hep. sag dizimde gecmek bilmeyen ve o gunu hatirlatan kocaman yara izleri var. kafamdaki dikis izlerini saclarim kapatiyor allahtan...belki hala travmanin etkisindeyim ondan bile bihaberim... daha cok zirvalayacagim fakat suan virgulle kesiyorum ,
